ما داستان تخیلی نداریم !
خیلی وقته دارم به این موضع فکر می کنم که چرا نقش تخیل اینقد در آثار هنری ما بخصوص در ادبیات و سینما کمه ؟ آیا کمبود یا نبود تجهیزات سخت افزاری برای به انجام رساندن پروژه های علمی تخیلی نشان از کم اهمیتی این شاخه در بین هنر مندان ما نبوده است .
اگر از سینما و بهانه نبود امکانات بگذریم ، به ادبیاتی میرسیم که برای نوشتن ژانر علمی تخیلی نیاز به ابزار اضافی نسبت به دیگر موضاعات ندارد و همان قلم کاغذ قدیمی یا تایپ امروزی کافی است ..اما باز خبری از ژانر علمی تخیلی نیست ، نویسندگان هم دلیلش را نبود حمایت مسولان و مخاطب می دانند .
به دلیل قرار گرفتن ایران در چهار راه حوادث و اتفاقات منطقه و جهان کشورمان همیشه درگیر جنگ ها و نابسامانی های داخلی و خارجی فراوانی بوده و در چند سده اخیر تا به امروز وضیعت بحرانی و بغرنجی را طی کرده که نتایج آن بر تمام ابعاد و اشخاص جامعه تاثیر گذاشته که هنرمندان ما نیز از این امر مستثنی نبوده اند و آنقدر اتفاقات و موضوعات مهم و واقعی و درد های اجتماعی و کمبود های اقتصادی و بهداشتی و حکومتی بوده است که هنرمند فرصت نکند به خیال خود اجازه پرواز در ناشناخته های دور و فانتزی بدهد . همین امر باعث شد این ژانر تا به امروز نزد مخاطب و نویسنده به فراموشی سپرده شود و اصلا انگار خواننده ایرانی نمی داند که همچین ژانری هم در جهان وجود دارد تا از هنرمند خود بخواهد ، یا معدود خواننده های هم که این موضاعات را با نویسنده های خارجی دنبال می کنند قبول کرده اند که ژانر علمی تخیلی میوه ایست که در خاک های آنور اقیانوس ها می روید ونباید انتظار از نویسنده وطنی و ساکن درخاک ایران در رابطه با این موضوع داشت . وخوب نویسنده ایرانی هم هرگز به خود زحمت آشنایی مخاطبانش را با این ژانر نداده است .
البته نبود حمایت از طرف ناشران و مسولان هم در جای خود مهم است که باز به همان ناشناخته بودن این موضوع دربین همه افراد درگیر در چرخه ایجاد یک اثر هنری می رسیم مخاطب و هنرمند و ناشر و بازار .. این که چه کسی از کجای این چرخه باید این حرکت را استارت بزند مهم نیست مهم شروع این جریان است ، چون احساس می کنم ما از نبود این جریان آسیب های فراوانی را خورده ایم ، به نظرم قشر جوان و آینده ساز هر کشوری نیاز به یک چشم انداز به آینده خود و جامعش دارد واین ژانر همانطور که درسینمای آمریکا می بینیم از ظرفیت بسیار بالایی برای ایجاد این چشم انداز بر خوردار است یعنی بسیار قبل تر از آنکه ماهواره به فضا بفرستند داستان های فضایی داشتند و فیلم ساخته بودند و میسازند از ربات ها ، از خوبی و و بدی های که ممکن است آینده با مواجه تکنولوژی های جدید ایجاد شود و راهکار های که ارائه می کنند از پیشرفت های تکنولوژیک در تمام شاخه ها ونشان دان افق های دور که اگر اینکار هارو انجام بدهیم چه اتفاقاتی خواهد افتاد . خوب جوان و نوجوان و مخترع ایرانی از کجا باید الهام بگیرد ، باید چه دیدی نسبت به آینده داشته باد ، بی شک خلق آثارعلمی و تخیلی بومی ( مناسب با نیازها ، کمبود ها ، فرصت ها و استعدادهای داخلی ) باعث ایجاد چشم اندازی روشن و ایجاد اعتماد وجرئت در بین جوانان ونوجوانان کشور خواهد شد در کشف و اختراع و ساخت و کار آفرینی . واین مهم ایجاد نمی شود مگر با یک خواست همگانی دربین هنرمندان ، مخاطبان ومسولان ذیربط و با شروع آن در نوشتن داستان و به طبع آن ساخت انیمشن ، فیلم کوتاه و فیلم و سریال های علمی تخیلی و معرفی گسترده آن در تلوزیون و جشنواره ای مربوط .
